บันทึกอนุทินครั้งที่ 6

	Inclusive Education Experiences Management for Early Childhood
	การจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์ผู้สอน

อาจารย์  ตฤณ  แจ่มถิ่น

วันที่ 17 เดือน กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558

เวลาเรียน 14:10-17:30 ( อังคาร  บ่าย) กลุ่มเรียน 103

คณะศึกษาศาสตร์ โปรแกรมวิชาการศึกษาปฐมวัย

ชื่อ : นางสาวศิรดา สักบุตร (Sirada Sakbud) รหัสประจำตัว 5511200684

การสอนเด็กพิเศษ  และเด็กปกติ

การฝึกเพิ่มเติม

*  การอบรมระยะสั้น  สัมมนา

*  สื่อต่างๆ  การใช้สื่อชิ้นงานต่างๆในการใช้ควบคู่กับการเรียนการสอนเพื่อนให้เด็กเกิดความสนใจ

การเข้าใจภาวะปกติ

*  เด็กมักคล้ายคลึงกันมากกว่าแตกต่าง  เด็กส่วนมากจะคล้ายคลึงกัน  เด็กส่วนมากไม่แตกต่างกัน

   แต่จะคล้ายคลึงกัน  

*  ครูต้องเรียนรู้ , มีปฎิสัมพันธ์กับเด็กปกติและเด็กพิเศษ  ครูและเด็กควรมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับเด็ก 

   ควรสร้างทัศนคติที่ดี  เพื่อให้เด็กได้เกิดการเรียนรู้ที่ดี  ในการทำกิจกรรมและปฏิสัมพันธ์กับครู

*  รู้จักเด็กแต่ละคน ครูควรรรู็จักพฤติกรรมเด็กแต่ละคน  ครูต้องจำเด็กในห้องเรียนให้ได้ เพื่อจะได้รู้

   เด็กแต่ละคนมีพฤติกรรมแบบไหน

*  มองเด็กให้เป็น “เด็ก”  การมองเด็กให้เท่ากัน ครูไม่ควรแบ่งแยกระหว่างเด็กปกติกับเด็กพิเศษ 

การคัดแยกเด็กที่มีพัฒนาการช้า

*  การเข้าใจพัฒนาการของเด็ก จะช่วยให้ครูสามารถมองเห็นความแตกต่างของเด็กแต่ละคนได้ง่าย

ความพร้อมของเด็ก

*  วุฒิภาวะ  สภาพแวดล้อง  และความร้อมของเด็ก

*  แรงจูงใจ  การเสริมแรงบวกสร้างแรงจูงใจให้กับเด็กในการเกิดแรงจูงใจ

*  โอกาส  การเปิดโอกาสให้เด็กพิเศษได้แสดงความสามารถ  ครูไม่ควรไปปิดกั้นเด็ก

การสอนโดยบังเอิญ

*  ให้เด็กเป็นฝ่ายเริ่ม การเปิดโอกาสให้เด็กตั้งคำถามซักถาม โดยที่ไม่อยู่ในบทเรียนหรือกการ

    เรียนการสอน  คือ  การสอนโดยบังเอิญ

*  เด็กเข้าหาครูมากเท่าไหร่ ยิ่งมีโอกาสในการสอนมากขึ้นเท่านั้น 

*  ครูต้องพร้อมที่จะพบเด็ก  ครูควรมีความพร้อมตลอดเวลา  สามารถตอบคำถามในสิ่งที่เด็กอยากรู้ได้

*  ครูต้องมีความสนใจเด็ก  ครูควรสนใจและใส่ใจเด็ก คอยสอดส่องดูแลอย่างใกล้ชิด

*  ครูต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อเด็ก

*  ครูต้องมีอุปกรณ์และกิจกรรมล่อใจเด็ก  ครูควรมีอุปกรณ์เสริมเพื่อให้เด็กเกิดความสนใจ

*  ครูต้องมีความตั้งใจจริงในการช่วยให้เด็กแต่ละคนได้เรียนรู้

*  ครูต้องใช้เวลาในการติดต่อไม่นาน

*  ครูต้องทำให้เป็นเรื่องสนุกสนาน  

อุปกรณ์

*  มีลักษณะง่ายๆ 

*  ใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง  อุปกรณ์ควรมีลักษณะที่มีประโยชน์ใช้สอยได้

*  เด็กพิเศษได้เรียนรู้จากการสังเกตและเลียนแบบเด็กปกติ

*  เด็กปกติเรียนรู้ที่จะให้ความช่วยเหลือเด็กพิเศษ

ตารางประจำวัน

*  เด็กพิเศษไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ

*  กิจกรรมต้องเรียงลำดับเป็นขั้นตอนและทำนายได้

*  เด็กจะรู้สึกปลอดภัยและมั่นใจ

*  การสลับกิจกรรมที่อยู่เงียบๆกับกิจกรรมที่เคลื่อนไหวมากๆ

*  คำนึงถึงความพอเหมาะของเวลา

ทัศนของครู

ความยืดยุ่น

การแก้แผนการสอนให้เหมาะสมกับสถานการณ์

ยอมรับขอบเขตความสามารถของเด็ก

ครูต้องตอบสนองต่อเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กแต่ละคน

การใช้สหกิจ

ใจกว้างต่อคำแนะนำของบุคคลในอาชีพอื่นๆ

สร้างความสัมพันธ์ระหว่างการบำบัดกับกิจกรรมในห้องเรียน

การเปลี่ยนพฤติกรรม  และการเรียนรู้

เด็กทุกคนสอนได้

เด็กเรียนไม่ได้เพราะไร้ความสามารถ

เด็กเรียนไม่ได้เพราะขาดโอกาส

เทคนิคการเสริมแรง

แรงเสริมทางสังคมจากผู้ใหญ่

ความสนใจของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็กนั้นสำคัญมาก

มีแนวโน้มจะเพิ่มพฤติกรรมที่ดีของเด็ก และมักเป็นผลในทันที

หากผู้ใหญ่ไม่สนใจพฤติกรรมที่ดีนั้นๆก็จะลดลงและหายไป

วิธีการแสดงออกแรงเสริมจากผู้ใหญ่

ตอบสนองด้วยวาจา

การยืนหรือนั่งใกล้เด็ก

พยักหน้ารับ ยิ้ม ฟัง

สัมผัสทางกาย

ให้ความช่วยเหลือ , ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

หลักการให้แรงเสริมในเด็กปฐมวัย

ครูต้องให้แรงเสริมทันทีที่เด็กมีพฤติกรรมอันพึงประสงค์

ครูต้องละเว้นความสนใจทันทีและทุกครั้งที่เด็กแสดงพฤติกรรมที่ไม่พึ่งประสงค์

ครูควรให้ความสนใจเด็กนานเท่าที่เด็กมีพฤติกรรมที่พึ่งประสงค์

การแนะนำ  หรือบอกบท

ย่อยงาน

ลำดับความยากง่ายของงาน

การลำดับงานเป็นการเสริมแรงเพื่อให้เด็กค่อยๆก้าวไปสู่ความสำเร็จ

การบอกบทจะค่อยๆน้อยลงตามลำดับ

ขั้นตอนในการเสริมแรง

สังเกตและกำหนดจุดมุ่งหมาย

วิเคราะห์งาน กำหนดจุดประสงค์ย่อยๆในงานแต่ละขั้น

สอนจากง่ายไปยาก

ให้แรงเสริมทันทีเมื่อเด็กทำได้ หรือเมื่อเด็กพยายามอย่างเหมาะสม

ลดการบอกบท เมื่อเด็กเรียนรู้ที่จะก้าวไปขั้นต่อไป

ให้แรงเสริมเฉพาะพฤติกรรมที่ใกล้เคียงกับเป้าหมายที่สุด

ทีละขั้น ไม่เร่งรัด “ยิ่งขั้นเล็กเท่าไหร่ ยิ่งดีเท่านั้น”ไม่ดุหรือตี

กำหนดเวลา

จำนวนและความถี่ของแรงเสริมที่ให้กับพฤติกรรมการเรียนรู้ของเด็กต้องมีความเหมาะสม

ความต่อเนื่อง

พฤติกรรมทุกๆอย่างในชีวิตประจำวันต่อเนื่องกันระหว่างพฤติกรรมย่อยๆ 

หลายๆอย่างรวมกัน

เช่น การเข้าห้องน้ำ การนอนพักผ่อน การหยิบและเก็บของ การกลับบ้าน

สอนแบบก้าวไปข้างหน้า หรือย้อนมาจากข้างหลัง

เด็กตักซุป

การจับช้อน  

การตัก

การระวังไม่ให้น้ำในช้อนหกก่อนจะเข้าปาก

การเอาช้อนและซุปเข้าปากแทนที่จะทำให้หกรดคาง

การเอาซุปออกจากช้อนเข้าสู้ปาก

การลด  หรือการหยุดแรงเสริม

ครูจะงดแรงเสริมกับเด็กที่มีพฤติกรรมไม่เหมาะสม

ทำอย่างอื่นและไม่สนใจเด็ก

เอาอุปกรณ์หรือขอเล่นออกไปจากเด็ก

เอาเด็กออกจากการเล่น

                

การประเมินเพื่อน

เพื่อนๆ ตั้งใจเรียน  มีการคุยกัยบ้างเล็กน้อย  และแกล้งกัน

การประเมินอาจารย์

อาจารย์ตั้งใจสอน  มีการเตรียมการเรียนการสอนมาสอน  การนำเข้าสู่บทเรียน

การประเมินตนเอง

ตั้งใจเรียนเป็นระยะ มีแกล้งเพื่อนบ้างเป็นบางเวลา